Libanius, Oratio 6

Oratio 6

Chapter 14 (14)

14

καὶ τί ἂν νο- μισθεῖεν οἱ ἅμα τε ἀνηγμένοι καὶ καταδύντες, οἷα πολλὰ δρᾶται τοῖς ἐξαίφνης ἀνέμοις; εἰ γὰρ δὴ τόδε ἐλεεινόν, πελάγη τε διαβαλὼν καὶ πολλάκις μὲν κατηρ- κώς, πολλάκις δὲ ἀναχθεὶς πράσει τε τῇ τῶν φορτίων
τὸ βαλάντιον ηὐξηκὼς πῶς οὐκ ἂν μετὰ Τύχης ἧφθαι τῆς ἐμπορίας δοκοίη; ἀφ ὧν τοίνυν καταψεύδονται [*] [*]

359
τῆς Τύχης ἀρκεῖ τε οὐδὲν αὐτοῖς, ἀπὸ τῶν αὐτῶν τού- των λῦπαι τε αὐτοῖς καὶ ἀνίαι καὶ τὸ τήκειν σφᾶς αὐτούς.

15. Ἀλλ’, ἄνθρωπε, προσκύνει τὴν θεόν, ὡς εὐτυχὴς, ἢν ὑγιαίνῃς μὲν τὴν ψυχήν, ἀκέραιον δὲ
σοι τὸ σῶμα, γυνὴ δὲ σωφρονῇ, κόσμιοι δὲ ὦσιν οἱ παῖδες, μένῃ δὲ τὰ πατρῷα, φίλων δὲ ἀπολαύῃς σαφῶν.